Once in a lifetime

Jullie zitten waarschijnlijk met smart op dit blog te wachten, mijn excuses maar jullie zijn getuigen van het Ghanese leven. De stroom viel rond 22 uur uit en dat duurde zo’n 14 uur.  In het busje,  met een oplader in de sigaretten plug laad ik mijn telefoon op en kan ik jullie verblijden met het blog  van gister. 

Dag 4, vroeg uit de veren! We gaan naar een kerkdienst en die start om 07 uur, ja je leest het goed, Father John, de pastoor, is blijkbaar een ochtendmens. Ach aan de andere kant dan heb je wat aan je dag. Iedereen op tijd en keurig gekleed maar vergeleken bij de Ghanese bezoekers van deze dienst zijn wij super saai gekleed. Wat een kleurenpracht. De vrouwen hebben jurken aan met fleurige prints en praat urige patronen.  Uiteraard met bijpassende hoofddoek. Een flinke kerk, zonder ramen en deuren., met een houten balken plafond, een beetje glas in lood en gelukkig een heleboel ventilatoren. De dienst begint zoals de meesten dat wellicht kennen. Rustig met een gebed. In het gebed worden twee dierbaren vernoemd door father John. Leon zou meegaan naar Ghana, hij was enthousiast, had er zin in. Maar tot ons grote verdriet is Leon veel te vroeg plotseling overleden. De groep wilde ‘iets’ doen voor Leon. Een kaarsje en een gebed. Maar ook voor de moeder van Ilja is er gebeden. Mooie maar ook verdrietige momenten. Het hoort er deze reis allemaal bij. En wat een zorg hebben deze groep mensen voor elkaar. Na een half uurtje gaat de energie in de dienst omhoog! Iedereen gaat staan de muziek begint en er wordt gedanst. Het dansen is in het begin wat ingetogen maar later in de dienst wordt het energieker. Dit wisselt af met weer een deel van de pastoor en dan weer wat muziek. Er gebeuren wat opvallende dingen …..

Niet iedereen is er om 07 uur. Gedurende de dienst van ruim 2 uur blijven er mensen binnenlopen. Dat zijn waarschijnlijk de uitslapers. Er loopt een dame rond in een prachtige paarse jurk met een tak, daarmee krijgen de kinderen die wat geluid maken of te veel wiebelen een tik. De collecte is minstens bijzonder te noemen. De zak of schaal komt niet langs maar de mensen lopen naar voren, de vrouw met de stok regelt dat dus opletten, en doneren in een bak.  De muziek speelt er vrolijk op los. Er komen vrouwen binnen met pakketten water op hun hoofd als ‘gift’. Zoals je begrijpt geen saai moment. Father John roept ons naar voren. Hij stelt ons voor en vertelt wat we komen doen. Toch bijzonder om daar te staan met 40 Nederlanders in een Afrikaanse kerk. We worden, als we terug lopen naar onze plaatsen, hartelijk begroet en toegeklapt en er worden handjes geschud. Father John zit er lekker in en na 2 uur en 15 minuten rond hij toch Af. Tijd voor ontbijt! Vandaag wederom een ei-variatie. Een boeren omelet😃 

Even een zondag chill momentje voor de studenten en voor ons. Na een kleine lunch gaan we ons klaarmaken voor de voetbalwedstrijd tegen de plaatselijke voetbalclub! Het is altijd afwachten, is het team er wel of niet, zijn ze op tijd, is er publiek. Als we aankomen op het veld worden alle verwachtingen overtroffen. Ze zijn er al! Er is een dames en een herenteam en er zijn mega veel supporters!! De willekeurige amateur club in Nederland zou er stik jaloers op zijn. We schatten zo’n 500 mensen langs de lijn.  Bizar! We zijn even overrompeld maar gaan ervoor. We starten met de dames wedstrijd. Wij komen er twee tekort dus er wordt aangevuld vanuit de tegenstander. Dat kan bij amateurwedstrijden 🤣 een teamfoto en dan wordt er afgetrapt voor de eerste helft. De dames zijn niet voor de poes! Maar wij zijn niet bang en laten ons niet intimideren. Even aftasten en dan creëren we kansen. Helaas worden ze niet verzilverd.  Richting het einde van de eerste helft wordt docent Heidie van Remortele onderuit gehaald in het strafschopgebied. Ik sta eerst heel hard te lachen maar ze blijft liggen en pakt naar haar enkel. Uit fatsoen ren ik er toch maar heen. Ik: Heidie gaat het? Ja joh, ik lig te faken want ik wil een penalty! Nix aan de hand. De scheids is er gevoelig voor en mij kun je wegdragen. Hilarisch tafereel. Maar ze krijgt er een! Het publiek houdt de adem in, Heidie pakt haar verantwoordelijkheid en neemt de penalty zelf. Spanning stijgt! Bam 💥 recht op de keeper ….. penalty gemist. Als echte sporter baalt ze enorm (en wij ook). De scheidsrechter fluit af, even bijtanken. Inmiddels is de brassband halverwege de eerste helft gearriveerd en het wordt drukker en drukker. Wat een feest, alleen maar blije gezichten. De studenten van zorg en welzijn die niet mee voetballen staan met de kinderen langs de lijn dansjes te doen en te zingen en te springen, wat een energie! Dit is once in a lifetime. Opgelapt en klaar voor de tweede helft. Heidie wordt terecht gewisseld maar niet voor lang.  Naomi in de spits maakt meters, weer veel kansen maar het blijft 0-0. Strafschoppen moeten het gaan beslissen. Onze keeper Amber is zo scherp als een mes. Met haar witte outfit 😂 duikt ze het stof in het pakt er een paar. Na de 6e strafschop valt de beslissing …… de winst gaat naar Ghana. 

Dan de hoofdpot. Onze 4 mannen worden ingedeeld bij een Ghanees team, we hebben nml maar 4 mannen mee met deze reis. Teamfoto en Go! Het gaat er flink op.  Maar ook hier blijft het lang gelijk. Ze vechten als leeuwen onder bizarre omstandigheden.  Langs de lijn gaat het feest ook door! Sam, Paul, Dimitri en Job gaan er voor maar ook hier een ruststand van 0-0. De mannen worden voorzien van veel water, blaren worden verzorgd en doooorrr! De tweede helft is afzien, de warmte en de vermoeidheid eisen hun tol. Paul volop kramp maar pakt het weer op, de rest niet te stoppen. In de tweede helft wordt er door de tegenstander gescoord.  Winst voor de tegenpartij. Door alle prikkels ben ik de eindstand helemaal kwijt, het kan zomaar 2-0 geweest zijn. Niet belangrijk. Het was een topmiddag. De supporters verdienen een groot compliment, zingen, schreeuwen, dansen, wapperen met de CIOS en SCALDA vlag en kinderanimatie! Teamwork! We halen de oranje vlaggetjes uit het doel weg en gaan met z’n allen moe gestreden maar met veel energie en een geweldige ervaring naar huis! Wat een dag! Helemaal hyper vraag ik nog even aan onze host Lydia: waar kwamen al die mensen vandaan? Niet normaal! Ze zegt: ik heb deze wedstrijd bekend gemaakt via de lokale radio! Dat is toch geweldig! Opfrissen en dan aan het diner. Ze hebben het er drie dagen over  en het is een typisch gerecht uit Ghana 🇬🇭Fufu! Het kijkt je een beetje raar aan. Een stuk wittig ‘vruchtvlees’ gemaakt van cassave en yam met een soepje waar je in moet dippen en een kippenpoot. Ik moest mijn verwachtingen wat bijstellen maar het was prima te eten. Al vond ik de verse ananas als toetje stiekem lekkerder. Het recept zal vast voor de thuisblijvers te googelen zijn. Lezende ouders/verzorgers check eerst even bij uw kind wat ze er van vonden voor je denkt: dat is leuk, ik zal eens fufu gaan maken. Onder het eten wordt er nog uitgebreid nagepraat over deze geweldige dag en gelukkig hebben we de foto’s nog!! Na de briefing voor de dag vanmorgen is iedereen wel klaar om te genieten van een heerlijke nachtrust. Morgen weer een dag.