Maandag ’gehaktdag’

Dag 5 staat in het teken van een bezoek aan een groot ziekenhuis en een prachtig meer. Op tijd aan het ontbijt, dat vandaag bestaat uit havermoutpap met een zoete schep gecondenseerde melk, wat nog aangevuld wordt met een paar scheppen suiker om het wat zoeter te maken! Daarbij een geroosterd broodje met ei (dan is dit de 4e ei- variatie) of gesmolten kaas. Het is wat ondefinieerbaar maar smaakt goed. De pap is voor sommige een uitdaging 😀 We vertrekken naar het ziekenhuis in Pandko en worden in de hospitaalkerk ontvangen door de directeur en zijn staf. Keurig in pak. Hij vertelt dat het ziekenhuis in 1960 is opgericht door missionarissen en over de rol van het ziekenhuis in de stad en de regio. Dan telt hij iedereen af 1-2-3 en we gaan in drie groepen op pad met een ‘gids’ Ze laten echt alles zien van zalen met volwassen mannen en vrouwen tot kinder- en babyafdeling tot administratie.  Overal mogen we binnen en kunnen we alles vragen. Sommige studenten hebben dingen meegenomen zoals speentjes, leesbrillen, vet voor op baby billetjes en babykleertjes. Als we op een afdeling komen waar het past, overhandigen we het. Ze ontvangen het met dankbaarheid maar heel ingetogen. Wat zal dat zijn? Ik vraag het na bij Cees. Hij geeft aan dat het ze overrompeld. We komen binnen stellen wat vragen en ineens krijgen ze een ‘groot’ cadeau. Moeilijk voor ze om een houding aan te nemen. op de kinder- en baby afdeling is net een kindje geboren. 13 minuten geleden en wij mogen daar gewoon bij. Keurig in een klein bedje onder de blauwe lamp en wantjes aan voor de kou ( het is 33 graden 🤣). Dan komen we bij een soort consultatie bureau ze zijn bezig met 3 baby’s waar van een tweeling, ze worden gemeten en gewogen. Trotse en weer kleurrijke moeders. Op de kraamafdeling geen aparte kamers maar 5 bedden op een rij. Er wordt een vraag gesteld over privacy bij de bevalling. Ze geeft aan, er hangen toch gordijnen tussen. Ik kijk nog eens goed rond…. Ja er zijn gordijnen maar die zijn tekort en te smal en hangen schots en scheef naast de bedden. Er kunnen hier dus 6 vrouwe tegelijk, in 1 kamer aan t bevallen zijn! Voor ons niet voor te stellen. Ik denk in plaatjes en zie het tafereel voor me, niet te doen. Ik had geen verwachtingen en had me voorbereid op het ergste maar het valt me mee. Er zijn voldoende bedden, soms airco, röntgen apparaat en infusen. De apparatuur is schaars maar het is er wel. De artsen en verpleegsters zien er keurig en kleurig uit. Vergeleken bij Nederland blijft het een mega contrast. En wat opvalt, geen stress! De directeur bedankt ons, we maken nog een groepsfoto en gaan naar onze lunch stek. Het is vandaag een van de warmste dagen tot nu toe. En dat merken we. Vandaar de titel maandag gehaktdag. In de ochtend horen we van diverse studenten dat ze diarree hebben. Bij het ontbijt valt de eerste student flauw. Diarree, gister fanatiek gevoetbald, het is te veel en we laten de student thuis met een van de begeleiders met een verpleegkundige achtergrond. In het ziekenhuis gaan nr 2-3. Een flauwte en ze zijn op de goede plek. Er wordt gezorgd en ze worden opgelapt in een kamer met airco. Dan een app! Ik zit opgesloten op de wc 🚾 help! We weten haar te vinden en ze wordt verlost. Het mooie is dat er in de buurt veel mensen zijn, ze bonst op de deur en roept naar alles en iedereen en ze blijven gewoon zitten. Op de lunchplek zien we witte vermoeide koppies, het is rustig en we passen het plan aan ondertussen gaat me 4 net wel/ net niet onderuit. De bootjes zijn open dat betekent 1,5 pal in de zon. We vinden het niet verantwoord en besluiten het niddagdeel na de lunch te skippen. We geven even toelichting waarom en studenten pakken het goed op. Even rust na al 4 volle dagen. We worden getrakteerd op oliebollen. Hier het hele jaar te koop. Onderweg.nog even naar de plaatselijke supermarkt langs de weg voor vooral drinken en wat koekjes of fruit. Onderweg stopt er 1 van de busjes, wat is er aan de hand? Toch weer niet iemand plat? We stoppen en het blijkt auto pech. We zijn bijna thuis dus hevelen de passagiers over naar onze twee andere busjes en de bus met panne wacht op de Ghanese ANWB. Geen idee of die bestaat 🤣Opfrissen, goed blijven drinken en even rust. Aan het  einde van de middag is er voor liefhebbers nog een workshop “pot op je hoofd dragen”. Vooral mooie foto’s maar er zijn er weinig van ons die kaarsrecht een rondje kunnen lopen. Het blijkt lastiger dan gedacht en bij ons een lege bak en eentje met een paar kranten. Hier lopen ze met hele torens, zonder handen, van A naar B  #respect 

Dinertime! Witte bonen in een soort tomatensaus met gebakken banaan. Het gaat er goed in deze keer! Laatste briefing en dan naar het hotel om nog wat te chillen en spelletjes te doen. Weer een mooie ervaring rijker! Tot morgen. En de stroom is alweer even uitgevallen in mijn huis, batterij telefoon nog 3%, dus snel plaatsen nu en de foto’s volgen later! En geen tijd meer om de taalfouten eruit te halen 😀