De chaos is compleet

Dag 8! Vandaag moeten we aan de bak! Wij CIOSsers noemen het een sportdag maar om vrienden te blijven met onze medereizigers zorg & welzijn noemen we het een activiteitendag maar later wordt het een dynamische dag. Resumé: vrijdag Sportdag! Er zijn 4 scholen uitgenodigd. Maar de berichten zijn wisselend over de opkomst. Gisteren blijkt toch dat er ondanks de vakantie heul veul kinderen komen. Niet lullen maar poetsen dan maar. Wij gaan iets eerder aan het ontbijt, ei- variatie 7, een normale omelet, nix erop alleen wat witbrood erbij. De voorbereidingen op het sportveld gaat van start. Met touw zetten we vakken uit, materialen voor de spelen erin, CIOS vlag en Scalda vlag in het doel net wat ballonnen, oranje vlaggen, het feest kan beginnen. Maar de andere groep heeft deze dag een hele andere taak. Zij gaan mee naar de opening van een WC gebouw! Er zijn hoogwaardigheidsbekleders, de pastoor en een koor, nog wat kinderen hoe belangrijk kan een 🚾 zijn. Het openen is alweer indrukwekkend met een christelijk koor, de wc en wij worden gezegend. Deze dag start met veel blessings dat moet goed komen. Op het sportveld is alles klaar. We vragen de chauffeur om op te letten als wij weggaan om de rest op te halen. We lopen terug en komen, 45 minuten te vroeg, al deelnemers voor de sportdag tegen. Zeker 120! We nemen ze mee naar de school waar we starten. Even later de volgende groep …. Die ook maar meenemen. We zetten de stoet op het schoolplein en gaan eerst onze studenten ophalen. De brassband van zondag bij het voetbalveld hebben we voor de hele dag ingehuurd als verrassing. Wat een feest weer! De band voorop, wij sluiten aan en als in een echte parade wandelen we met alle kinderen achter de band aan naar het sportveld! Het zijn er honderden! Op het einde komen ze echt uit alle hoeken en gaten nog achter de optocht aan. Het is weer zo’n dag dat je denkt dat je alles gehad hebt maar wederom verrast wordt. Het zijn er zeker 350. We hebben 16 vakken uitgezet om alle groepen kwijt te kunnen. Heidie en ik maken de groepen. Laten we het een uitdaging noemen 🤣we maken 4 rijen van klein naar groot met een beetje hulp van een paar Ghanese vrienden en een teacher lijkt het te lukken, weer een groep van 30 hup naar het vak waar onze studenten op ze wachten. En dan …opstarten, uitleggen in het Engels, praatje maar hier werkt het plaatje het best. We zijn los! Het lijkt nog wat op een georganiseerde chaos. Studenten moeten alle zeilen bij zetten om het te laten werken. Wij rennen heen en weer om ze bij te staan waar nodig maar dit is duidelijk organiseren 2.0!  De band speelt vrolijk verder en we hebben met ze afgesproken elke 10 minuten te stoppen en dan geeft de trompettist een solo, dat is het doordraai teken 😀 Het gaat twee ronden goed, ik krijg het idee dat het wel loopt al is het chaotisch, dat mag, we zijn in control. Maar dan….. komen er nog meer kinderen ergens uit de bosjes in keurige sportpakjes. Oops ze blijven komen en nog meer van piepklein tot 17 jarigen. Oké dit wordt improviseren. Heidie pakt haar rol als BOS docent ( buurt onderwijs en sport) en Mieke assisteert. Snel groepen maken en aansluiten ergens in een vak! Wat dus eerst 30 kinderen staan worden het er wel 50! De studenten worden overvallen, moeten schakelen en de chaos is compleet. Ze blijven het proberen dat is echt een een pluim waard. De spelen die in een kring gebeuren of met een parachute lopen goed. Waar bewogen wordt in het veld vliegen ze alle kanten op. Nie te houwe! We geven aan bij de studenten het los te laten, het gaat niet zoals je hebt voorbereid. En dat mag vandaag! Maar dat is moeilijk als je gewend bent thuis heel gestructureerd te werken in alles wat we doen en organiseren. Sommigen kunnen dat anderen minder maar we leren weer een heleboel van!!! De Ghanese kinderen zijn dol op al het materiaal, tennisplanken, ballen, pittenzakjes, springtouwtjes als je even niet op let zie je ergens in een ander vak je materiaal rondgaan. Alles gaat mee je moet ogen in je rug hebben hier. Het doordraaisysteem werkt niet bij deze kinderen. Ze lopen kriskras als je niet meeloopt. Het is ook weer supergrappig en als je aan een kind vraagt hoe vind je het? Krijg je een dikke smile. Daar doe je het voor ook al is het inmiddels een ongeorganiseerde chaos geworden. We besluiten na twee uur dat het genoeg is. We hebben ons staande gehouden maar ik heb nog nooit studenten zo opgelucht gezien bij het einde van een sportdag. Nu er voor zorgen dat we al onze spullen bij elkaar krijgen want die worden gesponsord aan alle deelnemende scholen. Het lukt ons, we missen slecht 1 voetbal. In Nederland heb ik van het Vierdaagse team in Made 150 sport shirtjes meegekregen. Ik twijfel enorm om ze hier uit te delen want ik heb er dan wel 150 maar hier lopen 400-500 kids! Een van de Ghanese begeleiders zegt “ ik weet hoe dat je dat hier doet, ik help je mee” het begon een soort van gestructureerd en in control maar dat was maar heel even. Overal komen kinderen vandaan want dit willen ze allemaal samen met wat studenten trekken we ze meteen aan anders trekken ze ze bij de kleinste uit de handen. Het is niet te doen, ik krijg er last van, vind het niet Ethisch meer. Ik klap de koffer dicht en geef aan dat het klaar is. De rest verdelen we onder de scholen. Pfff wat heftig. Heel moe en met een dikke kop van alle prikkels gaan we naar de kamers. Eerst het stof er af en even landen. De rest  van de middag is naar eigen invulling. Sommige pakken nog wat zonnestralen, anderen gaan het dorpje Golokwati in voor de laatste shopping of een terrasje.  Wij gaan met z’n tweeën nog even naar een naaiatelier. Na het zien van de mooie jurken van de studenten willen we ook iets.  Maar wat dan? Geweldig idee! Een kimono! Pinterest moet er aan te pas komen maar dan gaan ze starten. Binnen een uur hebben ze ons ingemeten, genaaid en hebben we een prachtige kimono. In dat uur geven wij een rondje, lopen we met een kind op onze rug in een doek en hebben we hoopjes lol met de 7 naaisters die op een of andere manier allemaal tegelijk met die project bezig zij. Onder streng regime van madame. Op het terras treffen we wat anderen. Een koud biertje mag vandaag! Dik verdiend. Het eten is vanavond heerlijk. Rijst met groente.  Oja en een kippenpoot. Een beetje zoals onze nasi. Een watermeloen na en daar waren ineens 5 leerlingen van een van de scholen van gister. Zij waren zo blij met alles wat we gedoneerd hadden dat ze iets terug wilden doen. Alle jongens krijgen een zelfgemaakte sleutelhanger en de meiden een prachtige rozet voor in je haar. Geweldig en wat een dankbaarheid. We maken een statiefoto. We voelen ons allemaal Maxima.  Dan de laatste briefing van ons vieren onder de boom. We spreken onze trots nog maar eens uit. YOU DID A GOOD JOB, 🎶 YOU DID A GOOD JOB 🎶 G O O D J O B 🎶GOOD JOB

Dan zijn inmiddels de hoofdmeesters van de vier scholen gearriveerd. Onder heen verdelen we alle sportmaterialen die we vandaag gebruikt hebben. Dimitri spreekt ze keurig toe en ze zijn er super blij mee! Nu de koffers pakken!