Afscheid van Ghana

Dag 9 reisdag! Het is vroeg vanochtend, wekkers worden gezet maar de meesten zijn voor de geprogrammeerde tijd al wakker. We gaan langzamerhand afscheid nemen van Ghana 🇬🇭 waar we toch allemaal een beetje van zijn gaan houden. Een strak schema want het zou zomaar kunnen dat de dingen anders lopen dan je verwacht. Ontbijt om half 8, niet echt uitgebreid en geen laatste ei-variant vandaag. Brood met wat zoet beleg….. lees suiker maar wel verse avocado’s 🥑 zo groot als een meloen ongeveer.  Dan strak om 8 uur in de busjes. De chauffeurs zijn van morgen begonnen om 6.00 uur, ze proberen alle koffers in 1 busje te stouwen, in de andere 2 passen wij precies. De ene zit wat luxer dan de andere maar oké het is maar 4,5 uur rijden (als het meezit) dus niet zeuren over dooie billen, kramp in je benen, slechte knieën, volle blaas en rugpijn. Even doorbijten. Het wordt een taai ritje. Iedereen is moe en er aan toe om naar huis te gaan, ook al was het prachtig het is ook goed geweest. We gaan richting Accra. Onderweg stoppen we bij een paar hutjes waar ze muziekinstrumenten maken van hout. Vooral jembe’s, ik denk dat je het zo schrijft maar het zou zo jambe kunnen zijn of yambe, eigenlijk gewoon een trommel 🪘 laten we het maar simpel houden. Samen met een paar anderen neem ik er een mee. Niet dat ik muzikaal ben maar staat vast leuk in het interieur. Een student vindt het leuk als bijzettafeltje. Net even anders als bij Leen Bakker of de Kwantum. Waarschijnlijk is zij ook niet muzikaal 🎶 leuk om te zien en aangenaam om na twee uur hobbelen even te stoppen. Een goed half uur later een officiële stop bij de bekende brug. We worden getrakteerd op 4 pannenkoeken pp. Die gaan er heerlijk in! Onze host Mama Lydia is vanochtend om 03.45 uur begonnen met bakken van zo’n 170 pannenkoeken met 170 kleine zakjes suiker.  Ik snap nu waarom er geen tijd over was voor een laatste ei- variatie bij het ontbijt. En doooorrrr.  Je merkt dat je dichter bij Accra komt, de frisse lucht in het binnenland maakt plaats voor meer fog, het mooie groen verdwijnt, het is weer vol op de wegen en de bebouwing wordt steeds meer. Accra is een mega stad maar voor mij niet de place to be. Om het af te sluiten bezoeken we de Afrikan Art Market. Geweldig! Een wir war van gangetjes met ontelbare stalletjes.  Als we uitstappen worden we overvallen door verkopers die ons allemaal mee willen hebben naar hun kraam. De studenten voelde zich even ongemakkelijk maar weten hun weg al snel te vinden en de laatste cedies worden hier besteed aan leuke souveniertjes voor zichzelf maar ook voor de thuisblijvers. De techniek van het afdingen hebben ze snel in de smiezen. De ene kei zakelijk de ander wat milder. Na ruim twee uur zijn de gewenste inkopen wel binnen en is het diner tijd. Cees van de Ghana 🇬🇭 Gangers weet een Chinees. Ik moet even schakelen. Een Chinees in Ghana? Nou zitten Chinezen overal maar het idee om in Ghana Chinees te eten past even niet in mijn hoofd. Cees stelt ons gerust. Als we binnenkomen zijn we blij verrast. Er is airco, mooi gedekte tafels, veel personeel, wat wat harder loopt. Dan komt de kaart. Als je net als ik babi pangang of saté verwacht zit je er naast. Wel lekkere curies, hamburgers, spaghetti, steaks en vis. Waar is het Chinees gehalte? Waarschijnlijk alleen het uit China afkomstige personeel. Voor Ghanese begrippen gaat het best snel! Niet dat iedereen aan tafel gelijktijdig te eten krijgt. Maar dat heeft ook voordelen. Je kunt gewoon lekker dooreten terwijl de rest in gesprek is, hoef je ook niet op eten met je mond vol te letten dat je met volle mond praat, zij zijn  lekker druk met elkaar. Af en toe komt er weer een bord met eten en zo wisselen we elkaar af. Het eten was echt dikke prima. Behalve de steak, die was heeeel erg welldone en ze waren er eentje vergeten. Maar dat werd goedgemaakt met een steak in een doggybag zonder bestek 🤣 kleinigheidje. De laatste fase: de vliegreis. We staan vanaf het restaurant binnen 5 minuten op de AirPort.  Koffers uit de bus en dan afscheid nemen van onze Ghanese begeleiders. Het is een tranendal. Mooi om te zien hoe het samen met hen een groep is geworden. Een chauffeur houdt het niet meer, de tranen rollen over zijn wangen en hij vlucht maar snel zijn bus in. Mam Lydia wordt enorm gewaardeerd en is ook ondersteboven van alle oprechte liefde die ze krijgt. Nog 1 keer zwaaien en dan de vertrekhal in. Bovenin de koffers ligt kleding die lekker is voor in het vliegtuig en die past bij het weer morgenochtend in Nederland. Van 26 naar 9 graden. Ik kan er nog geen zin in krijgen. Alles souveniertje gaan in de koffers. Met wat kunst en vliegwerk past mijn Jembe in mijn extra koffer waar op de heenweg alle sporrmaterialen in zaten. De anderen “smokkelen” de jembe mee als handbagage en wonderwel lukt. Want anders zal het alsnog een dure jembe geworden.  Maar met een leuke lach en een vriendelijk woord kom je in de wereld ver en in Ghana zeker!! Een loket verder loopt het stroef. Deze dame is minder gevoelig voor die vriendelijke lach. Er is nog 1 extra koffer en die staat ergens op een ticket maar niet op die van Mieke. We proberen van alles , bellen Cees die al door de douane is. En de tijd gaat toch wat dringen. Maar geen stress, dit is Afrika. De balie medewerkster houdt voet bij stuk en dan zijn we er klaar mee, we moeten door.  €100 ktsing! Oh ja dat moet wel bij een ander loket, ik zie Gerda en Mieke rennen terwijl ze de hele week al zeggen dat ze totaal niet sportief zijn. Ik zit nu toch echt aan atletiek te denken voor deze twee. Na de betaling terug naar de onvermurwbare dame aan de balie, koffer op de band en door naar de douane. De rest loopt lekker snel. Uiteraard is in Ghana de boarding nog niet begonnen 😀 we tellen de koppen en zijn compleet. Inmiddels een uur in de lucht en er is weinig beweging in de tent. Alles ligt te pitten op een enkeling na. Om half 7 ongeveer landen we op Brussel en is dit geweldige avontuur teneinde. De Ghana experience hebben we deze reis genoemd.  En het was een ervaring om nooit te vergeten. Wat hebben de studenten het geweldig gedaan. Wat hebben ze veel geleerd , wat hebben ze genoten, wat hebben ze ook veel gebracht, ze hebben vriendschappen gemaakt voor het leven, soms even gemopperd maar nooit lang, wat hebben ze zich aan gepast, wat was dit een levensles! 

Wij, Gerda, Mieke, Heidie en Marcelien hebben ook genoten van de reis maar vooral van jullie. Wat zijn jullie gegroeid!  Dankbaar dat we dit samen met jullie mochten doen en trots! Want wat jullie deze 10 dagen gepresteerd hebben is excellent! Bedankt allemaal, rust goed uit en geniet nog heel lang na. Dit was once of a lifetime?❤️❤️❤️❤️ you did a good job. 

Even een waarschuwing voor degene die thuis de was gaat doen, zet voor het openen van de koffer een knijper op je neus, ze hebben ook wat Afrikaanse luchten meegenomen. 

Dit was ook mijn laatste verhaal. Alle lezers bedankt! Het was leuk om te doen en het wordt nog leuker als je ziet dat het zoveel gelezen en gewaardeerd wordt. Het blog houdt statistieken bij. Sommige verhalen zijn 184x gelezen. Bizar!! Tof dat jullie mee genoten hebben en bedankt voor de leuke, grappige en mooie reacties. Misschien moet ik we iets mee gaan doen met dit verborgen talent. We sluiten af en zien jullie morgen in Goes.